Mona Lively. yaldızlı gözyaşların tutarsızlığı üstüne bir tutam umut sevilmeyeceğini düşündüren de kuş, öyle çok sevmek çok düşünmek hiçbir yerde, kimselere ait hissetmeyeceğini bilmek öyle özel zırh ki ruhunu tutan sımsıkı, çiçeklerle kuşattı kurşuni bulutları kızıl ateş saçlarının arasından sineye çekilircesine, titreyerek bu doğa korkar incitmekten seni Mona Lively ne düşündürür kuş, bir çirkefin, hantalca sert itişleriyle çekişlerini ya da karşında duran bu adamı seviyor olma ihtimalinden bir yudum daha mı? bana tutarsızlıkla gel, yalan zırhı geçirsin ruhum isterse - en meziyetlisinden dilin batsın sivri tarafıyla, deşsin bütün uzuvlarımı yaldızdan gözyaşlarınla okşansın avuç içlerim, dolsun taşsın umuttan değil...