uzaklığın şiiri. la poésie de la distance.
bir sebep bulunca anı canlandırıp kitap ciltlemeye
insan öldürmeyi meşgale bilince
incelikle yanaşıp bir vukuata, en olmadık yerde hak savaşı verene
tükürük mü yeter ve bela
bu bela hay bela, kalk bela,
baş bela, kaç bela
ne sevda kalır senden yana
akıyla alnının tepe tepe sevmeye davranınca
şekilsiz bir imtihan düşüncesi mi gelir ilk akla
taaruz tüfeği derler bunun adına
yalnız av vurulur mermiyle
kalbi sızlar mı avcının, avı tutmuşken ensesinden
herbeye yatırıp yüreklilikle dans ederken
tüfeği dudağı, kulağına fısıldamadan etmeden hüküm mü sürecek bu hergele
avı kambur bir amour gibi kırılgan
çocuğun gözlerinden okunur peur denen événement
tabudur bunun adı, okşar insanın ruhunu, fanusunu gerdirir
koca bir alana saç tutamları serpilir
sevda büyür fanus olur
tabu dönüp de namlu mu olur
kürek çekilince adadan kaçmalara
dalgalara hikayesiz adamları yatırınca
serin mi serin bir kentte yüsra bulununca
umulmayanlar hep baş yarar, aşk katar, acı boğar, yoktan disponible eder
kutulara tenezzüller doldurulur
en yüksek raflara, boy ermeyecek yaşanmışlıklara kaldırılır
zaman genişler insanı hapis eder
hep baş tutar korkak! çiçek koklamayı ne bileceksin.
uyku kaçar gece vakti o da yine dönmek ne demek bilmemek
el olmak, hiç olmak, puta tapıp tanrı eylemek
ne demek, ne demek
bir sebep bulmalı ki anı canlandırıp kitap ciltlemeye
ne meye, melengiçe başvurmamak
atacak kalbe peşkeş çekmemek
heybetli cihana ennemi kesilmemek
dumanlı nefeslere biat etmemek için topraklara serpilip
çiçeklere, gecelere offensés oldum
sana bir yarın oldum, yaren
niçin yaren değildir de yarındır ma belle
neden hep ertelemece, kaçmaca
niçin bu bilmece hiç bilmemece
çekimserlik
sineye çekmek niçin bütün hisleri
geceye sor bir beni nasıldı deyiver yarenim
meyuslara kapılmış neden
ciltlemeye mi kitapları anılar mı eskitmeye yahut
sor bir geceye
ne der benim için, için için ne acılar, küfürler, anlamsız çileler fışkırtır tüm yıldızlarının çemberinden
aya takılır gözlerin daimen olduğu gibi
sen de geceyle mi aldattın beni
intiharıdır bu sabahın
güneşin oğlu
"bir meşgalem olmadı, aslında hiç yorulmadım
ah benim şu hayattan bıkmış numaralarım
pek severim, türkü üflerim ıslıkla ve sıklıkla
eski günlerdeki gibi dönsene sen de
şu hiç korkmayışlarım
benim güneşim, canım güneşim
geceyi dünyaca hiç sevmeyişim"
güneşin oğlu, senin hiç gülmeyişin
bu ayı kaçıncıya terk edişin
ma belle, kaçıncıya küfredişim?
Yorumlar
Yorum Gönder