gece yarısı ressamı.

*

gece yarısı ressamı
boyadığı portre canavarın siması 
dişleri sarı, pençeleri sivri.
altında onun imzası:

gece yarısı ressamı.
saçları altın altın,
güneş gibi nasıl da parlak!
burjuvaları andırsa dahi, sahi beş para etmez vicdan oyunları.

en zarif gökler,
fırçasının altında birer gölgedir ah
geceleyin duvarları süsleyip duran
aydınlık silüetler.





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup bir yolun daha olduğunu söyleyen bir ince bulmak güneşi kucaklamak değil belki, ışıkla barışmak aslında çiğnemeden hiçbir kuralı, öylece, yerinde durup dünyaya o sabah aralarken gözlerini özgür kılmak bütün benliğini en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup bu defa yeniden son vermek dişlerinle ezdiğin kamburuna yolda yürümene engel olan bütün tuzaklara pusu kurmuş, çiğnemeden kuralları öldürmek içini sarmış karmaşıklarını hepsini kazık sapladığın geçmişinin halatını koparmak artık affet diye dizlerinin üzerine çömelmek çocukluğunun paçalarını çırpıp öpmek onu sıcak yanaklarından sımsıkı sarıp ardında bırakmak onu, güvende belki geçer, hiç düşünmesem de biter böyle kalmak, tut-saklamak prangaları boy ermeyecek raflara kaldırmak gerek bazen de topyekün incelikle en dipte, karanlıkta tanışmak seninle yüzünü ayıramadan diğerleriyle, ruhunun ışığıyla kavuşmak güneşi kucaklamak değil belki ışıkla tanışmak bu sefer niye...
Devamı
Resim
O'nun eli, kafatasımı incitmeden bir tür sorgu tanrı'nın eli değdi omuzlarıma, vicdanımı sarıp sarmaladı O'nu gördüm deniz dalgalarında, yaprakların hışırtısında duydum, ilk hasatlardan kokladım koca nadasın ardından, tanrı'yı buldum sende. güzel bir tarafım da varmış meğer, tebessümle seyreden aynasını, tıpkı onlar gibi, savrularak o yana, dans eden bir taraf; endişesiz, şüphesiz, kalabalık. hecesiz bir ismim varmış meğer, bu ismi sevmediysem, ne yapayım, ben seçmedim ki. tanrı'yı duydum dün gece, kar soğuğunda buldum, tenimi ürpertirken O'nunla buluştum. adem, bu buluşmadan ne çıkardı ben bu buluşmadan ne çıkardım belki kaburgasından yaratıldım bir yetimin toprak kokusu ondandı avuçlarımı saran, ondandı ense tüylerimi ürperten sessizliğim kabuk tutmayışı yaralarımın, kanamayaşı ama dahası yıpranmayışım buraya kadar mı, tanrı'nın değişi, dokunuşu adem, bu buluşmadan ne çıkardı? kör kuyudan ne çıkardım, kimdi firavunum, deşecek göğsümü söküp alacak kalbimi t...
Devamı

ŞAH'TAN GÜLPEMBE'YE MEKTUPLAR I

 1979,      “Benim güzel, Gülpembe’m, bunu sana mehtabın upuzun dağların yamaçlarına çarptığı, ılık rüzgârın şakaklarımda gezdiği ve kitaplarımın satırlarında boğulduğum bir geceden yazıyorum. Yazıyorum, yazıyorum da… Ne uğruna? Allah bilir. Seninle yüz yüze gelmemiz, zor. Biliyorum ve bundan mütevellit yazıyorum. Bir kitapta çok güzel bir söz okudum, aşk hakkındaydı. Aşk nedir bilir misin? Dur, sana anlatayım. Aşk, hissedilmeye değer en güzel duygudur aslında. İnsan âşık oldu mu, onu her yanında hisseder; alnında, ruhunda, aklında, kalbinde… Hatta parmak uçlarında. Aşkın ne biçim bir duygu olduğu hakkında birkaç nükte duydun mu hiç? Aşk üzerine kaç şiir yazıldığını bilir misin, Gülpembe? İnsan aşk uğruna nelerini feda edebilir, bilir misin? Ben çok fazla şiir okudum; Özdemir Asaf ’ın aşk hakkındaki görüşü, Cemal Süreya ’nınkine göre daha farklıdır. En sevdiğim de budur ya… Kaç milyon âşık var dünya üzerinde, kim bilir… Ama hepsinin kalbi farklı akorda çarpıyor, fark...
Devamı