odamın dağınıklığı kafatasımın içindeki karmaşayla birebir, nasıl toparlarım bu bozuk, kesilmiş bir göğüs bağı; ucu sana ulaşmaktan başka sebepler, sebepler var, bağa dizdiğim, bağın ucu güç bela ulaşsın ya sana, sebeplerim var isteğimi bastırmaya. yaşam boyu, sonunu düşünmek zorunda bırakılan her çocuk, çizikli yalnızlığıyla bir ömrün daha üstünü karaladı.

ince ip üstündeyim, sebeplerdeyim, yaşam boyu köprüsünde, ayrılmak istemiyorum. zorundayım. karmakarışık. buz tutmuşsun, hiç mi korkmadın. korkarsın. korkarlar. korktular. ince ip üstündeyim. yalnızım bir de. kalabalık kafatasımın içi. boğuk bir hicranla serzeniş kalkmışlar ayağa, uzun ömürlü yalnızlıklar salonunda dans etmekteler. bu yalnızlık. kafatasımın içine korkuluklar çizdim, kork diye her şeyden.

iyi gelirim sandım. kötü geldim hep. belki bir şansım daha olsaydı, ta çocukluktan seçerdim kötü olmayı. başarmak güç. neden affederim bana yapılanları? neden özür dilemezler hiç? neden ilk adım hep benden beklenir; kimin önceliğiyim hem, çok sevilen olmadım hiç, bugün güzel olmak isterim, fark etmezsin. ince ip üstündeyim. düşeceğim. yüksek korkutur beni ancak en zoru bir daha görememek seni. sizleri.

bana yapılanları affediyorum. ince ip üstünde yazıyorum bunları. kimsenin bilmediği o yerden. olduğumu fark etmezler yerinden. sana. sizlere yazıyorum.

ben acılar içinde süzüldüm. gözlerim yaşla doldu. bazen kanadı kafatasım. bazen kalabalığı deştim, bu yalnızlığı ben seçtim. bir ince ipti sebebim. kapalı kapılarınızdan geçmek ne güç. kimse mi aralık bırakmaz bana belki gelir, kar kış, üşümesin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup bir yolun daha olduğunu söyleyen bir ince bulmak güneşi kucaklamak değil belki, ışıkla barışmak aslında çiğnemeden hiçbir kuralı, öylece, yerinde durup dünyaya o sabah aralarken gözlerini özgür kılmak bütün benliğini en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup bu defa yeniden son vermek dişlerinle ezdiğin kamburuna yolda yürümene engel olan bütün tuzaklara pusu kurmuş, çiğnemeden kuralları öldürmek içini sarmış karmaşıklarını hepsini kazık sapladığın geçmişinin halatını koparmak artık affet diye dizlerinin üzerine çömelmek çocukluğunun paçalarını çırpıp öpmek onu sıcak yanaklarından sımsıkı sarıp ardında bırakmak onu, güvende belki geçer, hiç düşünmesem de biter böyle kalmak, tut-saklamak prangaları boy ermeyecek raflara kaldırmak gerek bazen de topyekün incelikle en dipte, karanlıkta tanışmak seninle yüzünü ayıramadan diğerleriyle, ruhunun ışığıyla kavuşmak güneşi kucaklamak değil belki ışıkla tanışmak bu sefer niye...
Devamı
Resim
O'nun eli, kafatasımı incitmeden bir tür sorgu tanrı'nın eli değdi omuzlarıma, vicdanımı sarıp sarmaladı O'nu gördüm deniz dalgalarında, yaprakların hışırtısında duydum, ilk hasatlardan kokladım koca nadasın ardından, tanrı'yı buldum sende. güzel bir tarafım da varmış meğer, tebessümle seyreden aynasını, tıpkı onlar gibi, savrularak o yana, dans eden bir taraf; endişesiz, şüphesiz, kalabalık. hecesiz bir ismim varmış meğer, bu ismi sevmediysem, ne yapayım, ben seçmedim ki. tanrı'yı duydum dün gece, kar soğuğunda buldum, tenimi ürpertirken O'nunla buluştum. adem, bu buluşmadan ne çıkardı ben bu buluşmadan ne çıkardım belki kaburgasından yaratıldım bir yetimin toprak kokusu ondandı avuçlarımı saran, ondandı ense tüylerimi ürperten sessizliğim kabuk tutmayışı yaralarımın, kanamayaşı ama dahası yıpranmayışım buraya kadar mı, tanrı'nın değişi, dokunuşu adem, bu buluşmadan ne çıkardı? kör kuyudan ne çıkardım, kimdi firavunum, deşecek göğsümü söküp alacak kalbimi t...
Devamı

ŞAH'TAN GÜLPEMBE'YE MEKTUPLAR I

 1979,      “Benim güzel, Gülpembe’m, bunu sana mehtabın upuzun dağların yamaçlarına çarptığı, ılık rüzgârın şakaklarımda gezdiği ve kitaplarımın satırlarında boğulduğum bir geceden yazıyorum. Yazıyorum, yazıyorum da… Ne uğruna? Allah bilir. Seninle yüz yüze gelmemiz, zor. Biliyorum ve bundan mütevellit yazıyorum. Bir kitapta çok güzel bir söz okudum, aşk hakkındaydı. Aşk nedir bilir misin? Dur, sana anlatayım. Aşk, hissedilmeye değer en güzel duygudur aslında. İnsan âşık oldu mu, onu her yanında hisseder; alnında, ruhunda, aklında, kalbinde… Hatta parmak uçlarında. Aşkın ne biçim bir duygu olduğu hakkında birkaç nükte duydun mu hiç? Aşk üzerine kaç şiir yazıldığını bilir misin, Gülpembe? İnsan aşk uğruna nelerini feda edebilir, bilir misin? Ben çok fazla şiir okudum; Özdemir Asaf ’ın aşk hakkındaki görüşü, Cemal Süreya ’nınkine göre daha farklıdır. En sevdiğim de budur ya… Kaç milyon âşık var dünya üzerinde, kim bilir… Ama hepsinin kalbi farklı akorda çarpıyor, fark...
Devamı