en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup
bir yolun daha olduğunu söyleyen bir ince bulmak
güneşi kucaklamak değil belki, ışıkla barışmak aslında
çiğnemeden hiçbir kuralı, öylece, yerinde durup dünyaya o sabah
aralarken gözlerini özgür kılmak bütün benliğini
en çıkmazda, dipte, karanlıkta bir cümleye ihtiyaç duyup
bu defa yeniden son vermek dişlerinle ezdiğin kamburuna
yolda yürümene engel olan bütün tuzaklara
pusu kurmuş, çiğnemeden kuralları öldürmek içini sarmış karmaşıklarını hepsini
kazık sapladığın geçmişinin halatını koparmak artık
affet diye dizlerinin üzerine çömelmek çocukluğunun
paçalarını çırpıp öpmek onu sıcak yanaklarından
sımsıkı sarıp ardında bırakmak onu, güvende
belki geçer, hiç düşünmesem de biter
böyle kalmak, tut-saklamak prangaları boy ermeyecek raflara kaldırmak gerek bazen de topyekün
incelikle en dipte, karanlıkta tanışmak seninle
yüzünü ayıramadan diğerleriyle, ruhunun ışığıyla kavuşmak
güneşi kucaklamak değil belki ışıkla tanışmak bu sefer niyetim

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
O'nun eli, kafatasımı incitmeden bir tür sorgu tanrı'nın eli değdi omuzlarıma, vicdanımı sarıp sarmaladı O'nu gördüm deniz dalgalarında, yaprakların hışırtısında duydum, ilk hasatlardan kokladım koca nadasın ardından, tanrı'yı buldum sende. güzel bir tarafım da varmış meğer, tebessümle seyreden aynasını, tıpkı onlar gibi, savrularak o yana, dans eden bir taraf; endişesiz, şüphesiz, kalabalık. hecesiz bir ismim varmış meğer, bu ismi sevmediysem, ne yapayım, ben seçmedim ki. tanrı'yı duydum dün gece, kar soğuğunda buldum, tenimi ürpertirken O'nunla buluştum. adem, bu buluşmadan ne çıkardı ben bu buluşmadan ne çıkardım belki kaburgasından yaratıldım bir yetimin toprak kokusu ondandı avuçlarımı saran, ondandı ense tüylerimi ürperten sessizliğim kabuk tutmayışı yaralarımın, kanamayaşı ama dahası yıpranmayışım buraya kadar mı, tanrı'nın değişi, dokunuşu adem, bu buluşmadan ne çıkardı? kör kuyudan ne çıkardım, kimdi firavunum, deşecek göğsümü söküp alacak kalbimi t...
Devamı

ŞAH'TAN GÜLPEMBE'YE MEKTUPLAR I

 1979,      “Benim güzel, Gülpembe’m, bunu sana mehtabın upuzun dağların yamaçlarına çarptığı, ılık rüzgârın şakaklarımda gezdiği ve kitaplarımın satırlarında boğulduğum bir geceden yazıyorum. Yazıyorum, yazıyorum da… Ne uğruna? Allah bilir. Seninle yüz yüze gelmemiz, zor. Biliyorum ve bundan mütevellit yazıyorum. Bir kitapta çok güzel bir söz okudum, aşk hakkındaydı. Aşk nedir bilir misin? Dur, sana anlatayım. Aşk, hissedilmeye değer en güzel duygudur aslında. İnsan âşık oldu mu, onu her yanında hisseder; alnında, ruhunda, aklında, kalbinde… Hatta parmak uçlarında. Aşkın ne biçim bir duygu olduğu hakkında birkaç nükte duydun mu hiç? Aşk üzerine kaç şiir yazıldığını bilir misin, Gülpembe? İnsan aşk uğruna nelerini feda edebilir, bilir misin? Ben çok fazla şiir okudum; Özdemir Asaf ’ın aşk hakkındaki görüşü, Cemal Süreya ’nınkine göre daha farklıdır. En sevdiğim de budur ya… Kaç milyon âşık var dünya üzerinde, kim bilir… Ama hepsinin kalbi farklı akorda çarpıyor, fark...
Devamı